Love is love[Adommy] Part 3

 Wbiegłem do szpitala, i po zapytaniu kobiety z recepcji o numer sali udałem się na 2 piętro.Lekko pchnąłem drzwi i spojrzałem na leżącą tam matkę:
-Co się stało?-spytałem-Czy to ojciec?-spuściła głowę.No tak. Ten człwoiek chyba nie da jej spokoju.Nie rozumiem dlaczego się z nim nie rozwiedzie.Cieszyłem się,że juz nie muszę z nimi mieszkać-Jak jeszcze raz ci coś zrobi nie ręczę za siebie!
-Tommy,spokojnie.
-Jak mogę być spokojny?Czy to normalne żeby mąż robił zonie coś takiego? Nie powiesz,że tak.
-Ojciec jest jaki jest.Nie zmienisz go.
-Ale nie musisz się z nim męczyć.Dobrze o tym wiesz.
-Wiem...Chiałam Cię o cos spytać.
-Tak?
-Słyszłam ,że Adam zerwał z Saulim.Wiesz coś na ten temat?
-wiem,ale co Cię to interesuje?
-To twój przyjaciel.Chciałabym wiedzieć.
-Okej,skoro chcesz...Adam poprostu nie był z nim szczęśliwy.Doszedł do wnoisku ,że Sauli nie zasługuje na jego miłość...
-I to tyle?
-Tak.
-Napewno nie.Cos ukrywasz.Tommy mi mozesz powiedzieć wszystko.
-No nie wiem...
-Przceiż to na pewno nic strasznego.Chyba nie zerwał z nim dla ciebie?-lekko się zaśmiała.Ale ja byłem jak najbardziej poważny-Nie mów,że...
-TAK!Jestem z Adamem!I co teraz powiesz?!
-Mój syn ma chłopaka...Przecież to niemożliwe.
-A jednak.I co teraz pewnie nie bedziesz się ze mna pokazywac ,bo Ci wstyd co?-nic nie odpowiedziała-Wiedziałem ,że tak będzie!
-Zrozum,nie mogę mieć syna ,który ma chłopaka...
-A ja nie mogę mieć matki ,któr nie umie się postawić!-krzyknąłęm i wyszedłm trzaskając drzwiami.Nawet nie próbowała mnie zatrzymać.
 Postanowiłem nie jechać od razu do Adama.Obrałem kierunek na mój ulubiony klub.Fani wiedzieli,ze często tam jeżdżę więc za każdym razem spotkałem któregoś z nich.
 Usiadłem przy barze i zamówiłem czystą.Po kilku minutach podeszła do mnie dziewczyna:
-Tomm?
-Mhmm-przytaknąłem.
-Mogę prosic autograf?
-Jasne-wziąłęm od niej marker i podpisałem zdjęcie.
-Zyczę wam szczęścia-powiedziała ciepło.
-Dzięki-uśmiechnąłęm się i przytuliłem ją.
  Wypijałem kieliszek za kieliszkiem.Powoli przestawałem ogarniać otoczenie.Spojrzałem na wyświetlacz: 5 nieodebranych połaczeń od ADAM.Nie chiało mi się odbierać.Wiedziałem ,ze prędzej czy puźniej tu przyjedzie.W tym momenci tak bardzo chiałem go przytulić.Tylko czekałem aż pojawi się przedemną i zabierze mnie z tąd.
 Światła coraz mocniej drażniły moje oczy.Teraz zupełnie nie wiedziałęm co się dzieje.Czułem tylko okropny ból gdzieś tam w środku.Moja własna matka nie chciała mnie znać.Teraz miałęm już tylko Adama.Ojca nie miałem zamiaru juz nigdy więcej spotkać...Nagle w pomieszczeniu podniosły się krzyki.Wszywsyc powstawali z miejsc zeby zobaczyć o co chodzi.Odwróciłem się i zobaczyłęm Lamberta w drzwiach.Był przerażony.Podbiegł gdy tylko mnie zobaczył:
-Tommy co się stało?
-Wszystko...-wydukałem i przytuliłem go.
-Chodź,zabieram cię z tąd-wziął mnie pod ramię żebym czasem się nie przewrócił.I założył mi okulary żeby paparazzi nie mogli się przyczepić,że byłem pijany.
Po przebrnięciu przez tłum wydostaliśmy się na zewnątrz i wsiedliśmy do samochodu.Rzecz jasna mojego,no Adam przyszedł na piechotę.Od niego do klubu było 20 minut drogi.
 Dojechaliśmy do domu,a pod nim stał samochód Neila. Co on tu do cholery robił?Tylko tego tu brakowało.Weszliśmy do domu,a Neil wyskoczył zza ściany krzycząć:
-BOŻE! Neil!Mówiłęm ci żebyś tego nie robił!-krzyknął Adam.
-Dobra,przepraszam.Chyba nic takiego się nie stało?
-Ty się stałeś...-burknąłem.
-A temu co?
-Daj mu spokój...
-Okeeej. A co on tu w ogóle robi?
-BOŻE!czy nikt w tym kraju nie oglada telewizji?!-krzyknąłem wściekły.
-Jestem z Tommym-wyjaśnił Adam.
-No nareszcie.Ile można znosić tego FINA!
-W końcu powiedziałeś coś mądrego.Gratuluję-wtrąciłem-A teraz pozwolicie,że sobie pójdę-czarnowłosy ruszył za mna.
Zrzuciłem z siebie wszystko (oprócz bokserek oczywiscie) i ległem na łóżku.
-Powiesz mi wreszcie o co chodzi?
-Jasne...Byłem w szpitalu u matki.Ojciec ją pobił.Powiedziałem jej,że jestem z Tobą ,a on stwierdziła,że nie może miec syna ,który jest z mężczyzną-kilka łez spłyneło mi po policzkach.Lambert mnie przytulił i pocałował w głowę.
-Nie przejmuj się.Minie jej. Wiem ,bo miałem tak samo.
-Nie jestem pewien...Nie znasz mojej matki.Mogę się tylko modlić żeby ojciec się nie dowiedział.
-Czemu?
-Zabiłby mnie...Dosłownie-chłopak wytrzeszczył oczy po czym położył głowę na poduszce.Przytuliłem go-Pójdę wziąść przysznic i zaraz wracam.
-Jasne.Spróbuję nie zasnąć.
 Wszedłem pod przysznic.Krople wody spływając po moim ciele nieco mnie uspokoiły.Doszedłem do wnisoku,że skoro matka nie chce takiego syna to trudno. Nigdy tak naprawdę jej na mnie nie zależało.Trzymała mnie w domu tylko po to zebym ja bronił.A że maiłęm tego serdecznie dość to gdy tylko nadarzyła się okazja wyniosłem się z domu.Wyszedłem,sięgnąłem po ręcznik i wytarłem się. Sięgnąłem po leżąca na szafce szczotkę i przeczesałem włosy.Nagle usłyszałem krzyk Adama,rzuciłem trzymany przedmiot i wbiegłem do pokoju:
-Co jest?-spytałem przerażony.
-Nic,zły sen.
-Rozumiem...Ale nie strasz mnie tak więcej-położyłęm się obok.Przytlił mnie i spokojnie zasnęliśmy.
   W środku nocy,zadzwonił mi telefon.To był Sauli...Czego on kurwa ode mnie chce?
______________________
wybaczcie ,że znowu tak krótko ;___; Liczę na komentrze.

Love is love[Adommy] Part 2

Koncert w Wiedniu,kolejny po Amsterdamie.To dziś Adam miał oznajmić WSZSYTKIM ,że jesteśmy razem.Cholernie się bałem.No bo kto by się nie bał.astoisz przed milionami ludzi ,a oni nagle dowiadują się o czymś takim. Tak poprostu z dnia na dzień.Zaraz po zerwaniu z Saulim. Nie miałem pojęcia jak zareagują. Fani,zespół,a w szczególności Monte.On w życiu by się tego po mnie nie spodziewał.

 Przerwa w koncercie ,Adam wyszedł jak najbliżej fanów i zaczął:

-Słuchajcie.Wiecie ,ze zerwałęm z Saulim. Doszedłem do wniosku ,że on nigdy nie zasłużył na moją miłość. Ciągle czegoś chciała ale sam nie robił nic gdy go prosiłem.Ale to nie jedyny powód zerwania. Jestem teraz z kimś kto zawsze był mi bliski i kogo zawsze kochałem-na hali zapadła cisza.Adam stał zupełnie nie wiedząc co zrobić.Poczułem,ze powinienem się ruszyć.Więc podszedłem do Niego,złapałem za rękę i pocałowałem.

-Też Cię kocham-szepnąłem ,a że Lambert miał mikrofon zaraz przy ustach ,mój głos rozszedł się po sali.Na widowni dało się słyszec jedno wielkie:

-Awwww!

Ale za to reakcja zespołu była inna.Przestali grać INSTRUMENTAL'A,Isaac upuścił pałeczki,a Monte zapiszczał gitarą tak ,że wszyscy prawie ogłuchliśmy. Jednya Camille się uśmiechnęła...

     

    17 grudnia. Dzień po zakończeniu Glam Nation.Jechałęm samochodem.Byłęm w drodze do Adama ,bo dziś miałem zostać na noc.Wysiadłem z wozu kawałek przed domem. Na podjeździe stał samochód Sauliego (WTF?!). Gdy tylko zbliżyłem się do bramki usłyszałem krzyki,potem Koskinen wyszedł,wsiadł do wozu ale co dziwne nie odjechał.Był wyraźnie wściekły,jak to Sauli. Temu to nigdy nic nie pasuje.

Wszedłem do mieszkania i w oczy rzucił mi się Adam.Stał oparty o blat kuchenny.

-Adam?Wszystko okej?-podniósł się i odwrócił w moja stronę.Zamurowało mnie.Stałem i gapiłem się na niego jak idiota.Miał rozbity nos ,a koszulka była brudna od krwi. Nagle coś we mnie pękło,kilka łez spłynęło mi po policzku i wybiegłem. Otworzyłem drzwi do ndala stojacego przed domem samochodu Fina i wyciągnąłęm go stamtąd siłą. No i rzecz jasna dostał w twarz:

-Co ty sobie kurwa wyobrażasz !Myślisz ,że możesz tak sobie tu przyjść i go pobić!-patrzył na mnie przerażony-Jeszcze raz odwalisz taką akcję,a obiecuję że już nie będziesz taki piękny!-puściłem go i wróciłem do domu.

Przytuliłem Adama jak najmocniej mogłem:

-Dziękuję-wyszeptał drżącym głosem.

-Nie ma za co.A teraz może się przebierzesz? Nie będziesz przecież paradował w takiej koszulce-wskazałem na plamy krwi-A jak wrócisz pomogę ci z twarzą-uśmiechnąłem się i delikatnie popchnąłem go w stronę schodów.

Nie wiem dlaczego,ale czułem się jak jego starszy brat. A powinno byc na odwrót.To on powinien mi ciągle o czymś przypominać.Zawsze tak robił.

Wygrzebałem gdzieś z szafki apteczkę,i siedząć na kanpie czekałem na Lamberta.Długo nie przychodził więc ruszyłęm na górę sprawdzić czy wszystko w porządku:

-Adam?Ej,co jest?-siedział na łóżku i wpatrywał się w ekran telefonu-Pokaż to-wyrwałem mu go i przeczytałem wiadomość- 'Jeszcze raz Twój chłoptaś odwali taką akcję ,a juz nie będę miły jak wcześniej'. I ty się tym serio przejmujesz?Daj spokój-szturchnąłem go i chwyciłem za rękę-Chodź,idziemy na dół-uśmiechnął się i mocniej ścisnął moją dłoń.

    

       Po 'zajęciu się' twarzą Adama włączyliśmy film.Pierwszy lepszy. Jakaś durna,amerykańska komedia.Typowe.Oparłem się o Lamberta i zamknąłem oczy:

-Tommy?

-Hmm?

-Myślisz,że Sauli serio cos zrobi?

-On?No błagam cię.Nawet nie wiesz jaki był przerażony gdy tam do Niego poszedłem-chłopak się zaśmiał.

-Ej,a co z tym naszym mieszkaniem razem?Przecież nie będziesz jeździł w tą i spowrotem co kilka dni.

-Nie mam takiego zamiaru.Ale jakos nie mogę się zabrać do pakowania.

-Nie chc ci się!Przynaj!Za laniwy na to jestęś.

-Co ześ powiedział?-spytałem śmiejąc się.

-Nic...

-Jak to nie?Słyszałem!-zacząłem go dźgac palcami.W rezultacie przerodziło się to w dziką walkę.

-EJ!Ale beż poduszek!TOMMY!

-ZA PÓŻNO!Ze mną nie ma tak dobrze!-po dobrych 10 minutach ,zmęczeni usiedliśmy na podłodze.

-Dawno nie czułęm się tak dobrze-połozył mi dłoń na udzie.Oparłem głowę o jego ramię:

-Ja też-dodałem cicho-Ej!Miałeś dzis gadać z Camille jeśli się nie mylę.

-Osz kurde.Faktycznie.Zapomniałem-szybko poleciał na górę po laptopa i zaraz wrócił.Ja nie chiałem jak narazie ujawniać sowjej obecności więc usiadłem na fotelu na przeciwko.

Adam spokojnie gadał sobie z Cam ale nagle nie wytrzymałem:

-Adam!Ile ty masz tu stopni?Nie za ciepło?

-Nie skąd-zaśmiał się.

-Dobra,ja się nie będę męczył-zdjąłęm koszulkę ,a Lambert spojrzał na mnie i zamarł-No co?

-Ej !Ziemia do Adama!-krzyknęła Cam przez SKYPE-Kogo tam masz.Pochwal się.

-A Tommy'ego mam.

-Ach ,no tak.Tylko on tak narzeka.

-EJ!Wcale nie narzekam-usiadłem obok.

-O.Tommy bez koszulki.Cóż za niecodzienny widok.

-Jak za ciepło ,to co się będę męczył?

-Przecież nic nie mówię.Ej,dobra ja kończe,wołają mnie.To do zobaczenia!

-PA!-dodaliśmy i zamknęliśmy komputer.

-Za chudy jesteś-stwierdził Adam.

-Wcale nie.

-Wcale tak.

Nie.

-To dlaczego ciągle spadają ci spodnie?Przecież nosisz pasek...

-Niby tak.

-HA!Czyli wychodzin na moje.

-A niech ci będzie.

   

      Leżeliśmy sobie spokojnie w łóżku gdy nagle zadzwonił mi telefon:

-Tak?ŻĘ CO?!TERAZ?Zaraz tam będę!-szybko się ubrałem i wybiegłem.

-TOMMY!Co jest?

-Później ci powiem!

-Ale Tommy!Gdzie jedziesz?

DO SZPITALA!-dodałem na odchodnym i odjechałem...

____________________________________

Sorki,ze tak krótko ale zabrakło weny. :D Jak się podobało komentujcię. Jeśli chcecie być powiadamiani o następnych PARTACH Adommy podajcie w koemntarzach swoje GG albo zaproście mnie na FB i wyślijcie wiadomość.

FB  https://www.facebook.com/anny.twill 

Love is love[Adommy] Part 1

Boże.Dzisiejszy koncert w Amsterdamie ,to był totalny spontan.Adam miał mnie dziś nawet nie dotykać.A tym czasem co?Olał sobie sprawę,a co tam.A ludzie gadają,że to ja wszystko olewam.Pewnie znowu Sauli będzie miał do niego jakieś wąty.Kurwa,to tylko zasrane SHOW.A on nie potrafi tego zrozumieć.Jak on mnie wnerwiał.Wredna mała pijawka,najchętniej powiesiłbym go nad akwarium wściekłych piranii.Nienawidziłem gościa.Szczerze,nie wiem czemu aż tak bardzo.Chociaż nie...wiem.To zwykły skurwiel.Wymaga od Adama nie wiadomo ile,a sam nic mu nie daje.Zasrany pasożyt.Może i nie jestem w tym ich świecie "gejów" ale uważam ,że Adam zasługuje na coś więcej.Prosto po koncercie udał się do swojej garderoby.Nazauważenie podszedłem do drzwi żeby podsłuchać rozmowę:
-ADAM!Dlaczego znowu go całowałeś?
-SAULI!To tylko zasrane SHOW!Nie rozumiesz?
-NIE!Cholera,czasem mi się wydaje ,że masz mnie gdzieś.Olewasz mnie.
-Ja ciebie?Żart ci się wyostrzył.To TY mnie olewasz!Proszę cię o coś a ty masz to w dupie!Ale gdy ty czegoś chcesz zaczyna się "Adam,proszę.Dla mnie". I myślisz ,że co?Że za każdym razem Ci ustąpię?
-Nie tym tonem!Należy mi się troche szacunku!-wypalił.Teraz nie wytrzymałem i wszedłem tzraskając drzwiami.
-KURWA SAULI!Jak można być takim hipokrytą!Wymagasz od Adama nie wiadomo ile ,a sam kurwa nic nie dajesz!Nie przeszkadza Ci to ani trochę?-dodałem i wyszedłem nie słysząc odpowiedzi z jego strony.Zawsze tak było.Gdy się do niego odzywałem nigdy nie odpowiadał.Miałem tego dosyć, no ale przecież nic mu nie zrobię.To chłopak mojego przyajciela...Jak to dziwnie brzmi.No ale cóż.Usiadłem na schodach za halą i odpaliłem papierosa.Nikotyna rozeszła się po moim organizmie dając uczucie spokoju.Poczułem ,że ktoś łapie moje ramię,chciałem odtrącić dłoń jak to miałem w zwyczaju ale tego nie zrobiłem:
-Ej,Tommy?
-Soo?-wybąkałem z papierosem w ustach.Lambert parsknął śmiechem-Tfo tfakie śmiefszne?
-A żebyś wiedział.Ale nie po to przyszedłem.Sluchaj...Dzięki.
-Za cso?
-Za to przed chwilą.Może mu wreszcie otworzysz oczy.Słodki jesteś-zamarłem.
-Czekaj,czekaj.Co powiedziałeś?
-Nic...
-Adam!
-No ten,słodki jesteś...
-Adam...Sauli znowu się wkurzy.
-Szczerze,mam go dosyć.Mam dosyć zgrywania kochanego i miłego Adama,mam tego dość.Tylko przy Tobie mogę być sobą,bo wiesz jaki jestem.
-Co chcesz przez to powiedzieć?
-Nic.Poprostu jesteś najlepszym co mnie spotkało.
-Hahah,jak słodko-po chwili namysłu dodałem-Kurwa,czy ja właśnie powiedziałem słodko?Coś jest ze mną dziś nie tak.
-Przestań-szturchnął mnie-Dobra ja wracam do hotelu.Podwieźć Cię czy znowu idziesz z buta?
-A wiesz.W sumie się przejadę.Nie czuję nóg.I plecy mnie bolą.
-Ouuu,sory za te schody.
-Nic się nie stało-wstając musnąłem opuszkami palców jego krocze-Jezu!Przepraszam-odskoczyłem jak poparzony.To była dla mnie dosyć krępujaca sytuacja.Adam się nie odzywał.Tylko ciężko oddychał-Adam?
-Eee,sorki.To mnie...Rozkojarzyło .
-Wybacz...-spaliłem buraka-To ja się przejdę.
-Ej!Tommy!-krzyknął za mną ale już go nie słuchałem.Zrobiło mi się strasznie głupio.Wiedziałem,że czuł do mnie coś w pewien sposób.Ciagle mi powtarzał,że ktoś taki jak ja to dla geja wyzwanie.Bo nie może mnie mieć.A ja sobie jak gdyby nigdy nic go dotknąłem.Tak Tommy mądrze,bardzo mądrze.Ciagle sobie to powtarzałem.Przez całą drogę.Pod hotelem spotkałem paparazzich.Adam juz najwyraźniej był,samochód stał na podjeździe ,a liczba fotografów się zmniejszała.Nagle jeden z nich do mnie podszedł:
-Czy ty i Adam,czy to coś poważnego?
-Nie,jak najbardziej nie.To tylko SHOW.Zwykłe show.Przyjemność dla fanów.Z resztą,Adam ma kgoś o ile wam pewnie wiadomo-skwitowałem i wszedłem do środka.Z daleka zauważyłem Lamberta.Minąłem go w korytarzu...Miał ponurą minę.I szeptał:
-To tylko show...
Już wchodziłem do pokoju gdy krzyknął:
-Tommy,to nie jest tylko SHOW!-zatrzymałem sie w progu:
-Adam...Wszystko okej?
-NIE!-huknął mi prosto w twarz i zniknął w czeluściach ciemnego pomieszczenia.Czasem był dziwny.Bardzo dziwny.Nie wiedziałem o co mu chodzi.To nie tylko show...A co to może być?Dla mnie to tylko na pokaz,dla fanów.Zresztą,nigdy nawet nie myślałem o tym inaczej.Albo nie chciałem myśleć...
Chwyciłem za butelkę czystej i wypiłem ją prawie jednym duszkeim.Rzuciłem się bezwładnie na łóżko i usiłowałem zasnąć.Nagle usłyszalem telefon:
-Tak-wybąkałem,ja na zbulwersowanego człowieka przystało.
-Czy pan Ratliff?
-Tak.
-Wie pan,pańska matka leżała w szpitalu, w Burbank.
-Tak.
-Niestey,zmarła dziś rano.-zamurowalo mnie ,wcisnąłem czerwoną słuchawkę i momentalnie się podniosłem.Starałem sie wyjść z hotelu nie robiąc hałasu,ale nie wyszło.Potknąłem się wywalając śmietnik pod drzwiami Lamberta.
-Cholera!Kto to?-usłyszałem z pokoju ,a zaraz potem wyłonił sie czarnowłosy.Spojrzałem na niego,zupełenie pusto i nieobecnie.Ze łzami w oczach,po czym wybieglem z hotelu.
-Tommy!STÓJ!Co jest?-znowu go olałem,szedłem przed siebie gdy nagle coś błysnęło,huknęło i poczułem mocne ukłucie w okolicach żeber.Otworzyłem oczy i zobaczyłem ,że leżę na masce jakiegoś samochodu:
-O BOŻE!-usłyszałem rozpaczliwy krzyk,to był dobrze mi znany głos...A potem straciłem przytomność.
Co mnie obudziło?Sauli rzecz jasna.Stał za oknem razem z Adamem i krzyczał:
-Po cholerę,siedzisz tu całą noc?Myślisz ,że on to doceni?-serio byłem aż tak oschły,że pomysleli iż mam to gdzieś?Dobra,mieli powody.Nigdy nic mnie nie obchodziło,ani nikt.Nie lubłem ludzi.Ale zespół to wyjątek.Podniosłem się do pozycji siedzącej i przykułem wzrok Sauliberta.Czarnowłosy wszedł i usiadl obok łóżka:
-Tommy,co się stało?Piłeś?-spuściłem głowę-Obiecałeś!
-Gdyby nie to,że moja matka zmarła nawet bym nie wyszedł!-wydarłem się i schowałem twraz w dłoniach-teraz nie mam nikogo,rozumiesz?Nikogo...-płakałem jak małe dziecko.Ja ,twardy Tommy Joe.
-Ja nie wiem co zrobić,ja...
-Poprostu mnie przytul-dodałem,a chłopak zdziwiony zrobił to o co prosiłem.Widziałem wściekłą minę Sauli'ego ,który w tym samym momencie wyszedł:
-Sauli wyszedł.
-Olać go.Jesteś ważniejszy...
-Dlaczego?
-No,bo ja...-zmieszał się.
-Dobra,jak nie chcesz nie mów-poczochrałem go.
-Słuchaj,ja muszę iść.Trzeba się spakować.Jak tylko Cie wypuszczą jest kolejny koncert.
-Możesz spakować moje rzeczy?
-Jasne.To się zbieram.
-Adam?
-Co?
-Dziękuję-uśmiechnął się i wyszedł.Pierwszy raz mu podziękowałem.Pierwszy raz podziękowałem komukolwiek.wiem moze i jestem dziwny,ale każdy człowiek ma swoje złe i dobre cechy.Chociaż dobrych ,chyba ciężko się u mnie doszukać.Jestem leniwy,nieodpowiedzialny,chamski i nic mnie nie obchodzi.Ale jest jedna rzecz ,której nie wie nikt.Nawet Adam.Bo byłoby głupie powiedzieć kumplowi(na dodatek gejowi),że lubię facetów.Tak,nikt by się po mnie tego nie spodziewał.Wszyscy tkwią w przekonaniu iż całowanie Adama na scenie nie sprawia mi problemu.Wręcz przeciwnie.I ta cała wymówka:To tylko SHOW.To nie prawda.On był dla mnie kimś więcej niż przyjacielem.Ale jest z tym zasranym Finem.Wspominałem już jak bardzo nim gardzę?Nie mam pojęcia dlaczego Lambert nadal z nim jest.Dla pozoru?Żeby fani byli szczęśliwi,że ma udany związek?Nie mam pojęcia.BOŻE,o czym ja myślę.W ogóle dlaczego zacząłem?Coś zaczyna się ze mna dziać.To wszystko przez ten koncert,przez matkę,Sauli'ego.Zupełnie nie wiem co mam zrobić.Nie wiem nic.
Obudziłem się ,dostałem wypis i czym prędzej ruszyłem pod hotel gdzie stał już TOUR BUS ,jadący do następnego miasta.Gdy czarnowłosy mnie zobaczył na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech.Mimowolnie zareagowałem tak samo.Rzecz jasna Sauli zgromił nas wzrokiem gdy tylko go przytuliłem ale do tego już przywykłem.
-SAULI!Możesz się tak nie gapić?-Adam wtraźnie miał już dość-Jak Ci nie pasuje to ,że Tommy tu jest to zostań w Amsterdamie!-huknął i wszedł do autobusu.Powoli ruszyłem za nim z triumfalnym uśmiechem.Gdy tylko znalazłem się w środku darł się na Cam.Nie wiem za co,dlaczego ale musiałem coś zrobić:
-Adam!Ej,uspokój się!-złapałem go za ramiona-Co jest?
-Poprostu Sauli mnie denerwuje,jak mam byc spokojny!-znowu zaczął krzyczeć.
-ADAM!-teraz to juz mnie zupełnie nie słuchał.Zastanowiłem się dłuższą chwilę ,i postanowiłem zaryzykować.Pocałowałem go ,a on zszokowany nagle się uciszył-Już?W porządku?-kiwnął głową i usiadł bezwładnie na kanapie.Wszysyc stali wpatrzeni we mnie jak w jakieś UFo.Dobra może to i dziwne,że sam z własnej woli pocałowałam Adama(prznajmniej dla nich) no ale ludzie kochani.Bez przesady.
-Co się tak gapicie?-wypalił Adam.
-No ,bo Tommy przeciez nie lubi facetów...
-A może lubię?-cholera,po co to powiedziałem.NO PO CO MI TO BYŁO?Musze zacząć się zastanawiać zanim cos powiem.Teraz przygladali mi się jeszcze uważniej.Wstałem i pomaszerowałem do jakże 'dużej' oddzielonej od reszty sypialni.Rzuciłem się na łóżko i sięgnąłęm do kieszeni spodni.Zawsze nosiłem przy sobie zdjęcie Adama.Zawsze je miałem.Nigdy nie zdarzyło mi się go zostawić.To jedno z moich dziwactw.
 Włączyłem telefon i wszedłem na Twittera.Miałem jakąś prywatną wiadomość od jednego z fanów.Zawsze lubiłem je sprawdzać.Może ze względu na to ,że często wysyłali mi filmik typu Adommy.Tym razem ,też.Kliknąłęm w niego i zacząłem oglądać.To co mi wysyłali zawsze dawało mi dużo do myślenia.Ale nigdy ,przenigdy nie chciałem myśleć ,że pomiędzy mną a Adamem mogło by być coś więcej.
W pewnym momencie zdałem sobie sprawę,przyznałem się przed samym sobą,że kocham Adama.Ten film mi to uświadomił.Poczułem jak kilka łez spływa po moich policzkach.To wszystko przes to zasrane wideo.I jeszcze los chciał żeby nagle zjawił się tu owy Adam.
-Tommy,ty?
-Tak...I co z tego?-pośpiesznie schowałem telefon nawet nie wyłączajac trwającego filmu.
-Pokaż!-próbował mi go wyrwać.
-NIE!
Tommy!-krzyknął i wyciągnął mi telefon z dłoni.Spojrzał na ekran ,potem na mnie,znowu na ekran i znowu na mnie:
-No co?Nie można już nic obejrzeć?
-Ale dlaczego to?I dlaczgo płaczesz?
-Cholera Adam,czy ty musisz zadawać tyle pytań?Wiesz,że nie lubię gadać.
-Dobra jak chcesz.Ale powiem ci coś...Nie musisz się niczego wstydzić-wstał i ze spuszczonym wzrokiem skierował się do drzwi.
-Zaczekaj...
-Co?
-Ja,...Kocham Cię.
-Czekaj,czekaj.CO?!Ale,że ty?Mnie?
-Nie kurwa,Neila.
-Nie wiedziałem.
-Skąd miałeś wiedzieć.Nikt nie wiedział.Nikt nie wie ,ze zawsze mam przy sobie Twoje zdjęcie,nikt nie wie ,że Cię kocham,nikt nie wie ,że trudno jest mi na koncertach.Nikt nie wie.I dobrze...-wrócił się ,połozył się obok i chwycił moja dłoń:
-Wiesz,też Cię kocham...-teraz zamarłem.On.Adam Lambert mnie kochał.To chyba najlepsze co w tym momencie mogłem usłyszeć-I wiesz...Zerwałem z Saulim.
-CO?!Dlaczego.
-Bo ja już dawno...No wiesz.
-Dlaczego nic nie mówiłeś?
-Bałem się,wiesz ja...Nie chciałem Cię stracić jako przyjaciela.
-Adam...Czemu ty zawsze jesteś taki cholernie dobry?Zawsze jesteś ze mną , wspierasz mnie w trudnych chwilach, rozśmieszasz kiedy tego potrzebuje, przytulasz mnie kiedy jestem wkurwiony, milczysz kiedy zapatruje się w jeden punkt, kochasz za to jaki jestem ,pomagasz gdy czegoś nie potrafię,śmiejesz się razem ze mną, lubisz oglądać takie same filmy co ja,a to że więcej nas różni czy łączy to dla Ciebie nic...
-Poprostu Cię kocham.To wystarczy żebym zrobił dla Ciebie to wszystko co robię.-pocałował mnie w głowę.Oparłem się o jego ramię:
-Wiesz co...Powiedzmy reszcie.Ale jeszcze nie teraz.
-Jasne.Jak chcesz.Może jutro na koncercie?
-Okej.Ale ty zaczniesz.Ja nie mam pojęcia jak się do tego zabrać.Dobrze wiesz,że nie nadaję się do takich spraw.
-Ale obiecaj mi jedno-spojrzałem na Niego uważnie-Obiecaj,że zawsze ze mną będziesz,Tommy-miał łzy w oczach.Nie wiedziałem,że to dla Niego aż tak ważne.
-Obiecuję-pocałowałem go-Będę,zawsze...